تنوع بخشی دارایی‌های سرمایه‌گذاری، از اصول مهم مدیریت ریسک
تنوع بخشی دارایی‌های سرمایه‌گذاری از جمله مفاهیمی هستند که نقش مهمی در تعیین چارچوب‌های ریسک و موفقیت در سرمایه‌گذاری ایفا می‌کند.
وقتی صحبت پول می‌شود، ریسک اجتناب‌ناپذیر است. هر سرمایه‌گذاری ناچار است که با مفهوم ریسک مواجه شود. حتی فردی که کم‌ریسک‌ترین گزینه را برای سرمایه‌گذاری انتخاب می‌کند، نیز با ریسک تورم و کاهش ارزش پول مواجه است. شاید نتوان ریسک را حذف کرد، اما می‌توان آن را به گونه‌ای تنظیم کرد که با اهداف سرمایه‌گذاری همسو باشد.
منظور از تنوع بخشی دارایی‌های سرمایه‌گذاری چیست؟
اصطلاح تخصیص دارایی و تنوعبخشی اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند. این اصطلاحات به جنبه‌های نسبتاً متفاوتی از مدیریت ریسک اشاره می‌کند.
تخصیص دارایی برای توصیف استراتژی مدیریت پول استفاده می‌شود که راهکاری برای نحوه توزیع سرمایه بین ابزارهای سرمایه‌گذاری متنوع را مشخص می‌کند. از طرف دیگر، تنوعبخشی، تخصیص سرمایه به دارایی‌های مذکور را توصیف می‌کند.
هدف اصلی استراتژی مذکور حداکثر کردن بازده مطلوب و در طرف مقابل، حداقل کردن، ریسک احتمالی است. راهکار فوق شامل تعیین افق زمانی سرمایه‌گذاری، درجه تحمل ریسک سرمایه‌گذار و توجه به شرایط اقتصادی گسترده است.
به بیان ساده ایده اصلی استراتژی‌های تخصیص و تنوع بخشی دارایی‌های سرمایه‌گذاری در این خلاصه می‌شود که همه تخم‌مرغ‌هایتان را در یک سبد نگذارید. ترکیب طبقات دارایی و در نظر گرفتن دارایی‌هایی که همبستگی ندارند، موثرترین راه برای ایجاد یک سرمایه‌گذاری متوازن است.
آنچه ترکیب دو استراتژی فوق را قدرتمند می‌کند اینجاست که ریسک، نه تنها بین طبقات مختلف دارایی، بلکه درون ابزارهای سرمایه‌گذاری نیز توزیع می‌شود.
نظریه سبد سهام (پرتفو) مدرن
نظریه سبد سهام مدرن (MPT) چارچوبی است که اصول فوق را از طریق یک الگوی ریاضی رسمی می‌کند. این نظریه در مقاله‌ای که هری مارکویتز در سال 1952 منتشر کرد، معرفی شد و به همین خاطر وی بعدها به دریافت جایزه نوبل اقتصاد نائل آمد.
طبقه‌بندی دارایی‌های اصلی مسیر متفاوتی دارد. شرایط بازار می‌تواند باعث بهبود عملکرد یک دارایی و همزمان تضعیف یک دارایی را به دنبال داشته باشد.
نظریه سبد سهام مدرن بر این باور است که چنانچه دارایی‌های غیرهمبسته با یکدیگر ترکیب شوند، در این صورت نوسانات سرمایه‌گذاری کاهش می‌یابد. نظریه فوق همچنین عملکرد تعدیل‌شده بر اساس ریسک را افزایش می‌دهد، یعنی سرمایه‌ای با همان میزان ریسک بازده بهتری می‌دهد.
این نظریه همچنین فرض می‌کند اگر دو دارایی بازدهی یکسان داشته باشند، در این صورت هر سرمایه‌گذار حرفه‌ای تمایل دارد روی فرصتی سرمایه‌گذاری کند که ریسک کمتری دارد.
به بیان ساده نظریه سبد سهام مدرن بیان می‌کند که چنانچه دارایی‌هایی با ضریب همبستگی کم در سبد سرمایه‌گذاری باشند، بازده کلی افزایش می‌یابد.
انواع طبقات دارایی و راهکارهای تنوع بخشی دارایی‌های سرمایه‌گذاری
- دارایی‌های متعارف: سهام، اوراق قرضه (اوراق با درآمد ثابت) و وجه نقد.
- دارایی‌های جایگزین: املاک و مستغلات، کالاها، مشتقات مالی، محصولات بیمه، سهام خصوصی و البته دارایی‌های رمزنگاری‌شده (رمزارز).
در مجموع دو استراتژی عمده برای تخصیص دارایی وجود دارد که هر دو از مفروضات معین در نظریه سبد سهام مدرن استفاده می‌کند.
(الف) تخصیص استراتژیک دارایی
(ب) تخصیص تاکتیکی دارایی
تخصیص استراتژیک دارایی یک رویکرد سنتی است که بیشتر برای سرمایه‌گذاری‌های غیرفعال مناسب است. ایده‌های این استراتژی تنها در صورتی متوازن می‌شوند که تخصیص‌های مطلوب بر اساس تغییر افق زمانی یا ریسک پروفایل (درجه ریسک‌پذیری) سرمایه‌گذار تغییر کند.
تخصیص تاکتیکی دارایی برای سرمایه‌گذاری‌های فعال مناسب‌تر است. این شیوه به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد سرمایه خود را روی دارایی‌هایی متمرکز کنند که عملکرد بهتری نسبت به بازار دارند.
این شیوه بر این اصل استوار است که اگر یک دارایی، نسبت به بازار عملکرد بهتری داشته باشد، برای مدت طولانی نیز به عملکرد مطلوب خود ادامه می‌دهد. از آنجا که این شیوه بر اصول ذکر شده در «نظریه سبد سهام مدرن» استوار است، تا حدی تنوعبخشی را نیز امکان‌پذیر می‌کند.
شایان ذکر است که دارایی‌ها نباید کاملاً غیرهمبسته یا دارای همبستگی معکوس باشند تا تنوعبخشی نتیجه مطلوب را حاصل آورد. فقط کافی است دارایی‌ها، همبستگی کامل نداشته نباشند.
مثالی از تنوع بخشی دارایی‌های سرمایه‌گذاری
بیایید اصول فوق را از طریق یک سرمایه‌گذاری فرضی در نظر بگیریم. سرمایه‌گذاری فوق طبق استراتژی تخصیص دارایی باید طبقات مختلف دارایی را اینگونه تخصیص دهد:
- 40% در سهام
- %30 در اوراق با درآمد ثابت
- %20 در دارایی‌های رمزنگاری‌شده
- 10% وجه نقد
استراتژی تنوعبخشی حکم می‌کند که 20٪ مبلغ سرمایهگذاریشده در دارایی‌های رمزنگاری‌شده به موارد زیر تخصیص داده شوند:
- %70 بیت‌کوین
- %15 رمزارزهای با ارزش بازاری بزرگ (large-caps)
- 10% به رمزارزهای با ارزش بازاری متوسط (mid-caps)
- 5% به رمزارزهای با ارزش بازاری پایین (small-caps)
هنگامی که تخصیص‌های فوق برقرار شدند، عملکرد سرمایه‌گذاری به طور منظم نظارت و بررسی می‌شود. اگر تخصیص‌های فوق تغییر کند، زمان تجدید توازن فرا می‌رسد، یعنی دارایی‌هایی خرید و فروش می‌شوند تا سرمایه‌گذاری فوق به میزان مطلوب سابق برگردد.
در این مرحله باید دارایی‌هایی را فروخت که عملکردشان بالا است و دارایی‌هایی را خرید که عملکردشان پایین است. البته انتخاب این دارایی‌ها به استراتژی و اهداف سرمایه‌گذاری فردی نیز بستگی دارد.
دارایی‌های کریپتو از ریسک‌پذیرترین طبقه دارایی‌ها هستند. این سرمایه‌گذاری همانطور که می‌تواند بازده بالایی داشته باشد، ریسک بالایی نیز دارد، زیرا بخش قابل‌توجهی از آن به دارایی‌های رمزنگاری‌شده اختصاص یافته است. از این رو سرمایه‌گذاران ریسک‌گریز شاید بخواهند سرمایه بیشتری را به اوراق درآمد ثابت اختصاص دهند، زیرا ریسک بسیار کمتری دارد.
تنوعبخشی در دارایی‌های دیجیتال
اگر چه اصول فوق از لحاظ تئوری در مورد دارایی‌های رمزنگاری‌شده اعمال می‌شود، اما چندان جای اطمینان ندارند. بازار رمزارزها به شدت با تغییرات قیمت بیت‌کوین مرتبط است. این امر تنوعبخشی را به موضوعی غیرمنطقی تبدیل می‌کند. چگونه ممکن است فرد از دارایی‌هایی که همبستگی بالا دارند دارایی‌های ناهمبسته ایجاد کند؟
گاهی آلت‌کوین‌های خاص همبستگی کمتری با بیت‌کوین نشان می‌دهند و معامله‌گران خبره از این موضوع بهره می‌برند. با این حال این سودها آنچنان پایدار نیستند که در بازارهای سنتی قابل اجرا باشند.
با این حال می‌توان فرض کرد که پس از رونق بازار، استراتژی نظام‌مندتری برای تنوعبخشی دارایی‌های رمزنگاری‌شده امکان‌پذیر باشد. البته چنین بازاری راه درازی در پیش دارد.
مشکلات تخصیص دارایی
اگرچه تخصیص دارایی یک شیوه مطمئن و قدرتمند است، اما برخی استراتژی‌های آن برای سرمایه‌گذاری‌های خاص مناسب نیست. طراحی برنامه و اتخاذ یک استراتژی مطلوب تخصیص دارایی نسبتاً ساده است، اما پیاده‌سازی آن چندان راحت نیست. چنانچه سرمایه‌گذار نتواند احساسات خود را کنترل کند و جانبداریش را کنار بگذارد، اثربخشی و کارایی سرمایه‌گذاری او کاسته می‌شود.
مشکل دیگر آن است که نمی‌توان از قبل میزان ریسک‌پذیری سرمایه‌گذار را تخمین زد. هنگامی که نتایج فوق پس از یک دوره معین آشکار می‌شوند، سرمایه‌گذار در می‌یابد که به ریسک کمتری (یا حتی بیشتری) تمایل دارد.
سخن پایانی
تنوع بخشی دارایی‌های سرمایه‌گذاری مفاهیم اساسی مدیریت ریسک است که هزاران سال سابقه دارند. مفاهیم فوق یکی از موضوعات اصلی هستند که در استراتژی‌های جدید مدیریت سرمایه مطرح هستند.
هدف اصلی از ابداع استراتژی تخصیص دارایی حداکثر کردن بازده مطلوب و همزمان به حداقل رساندن ریسک است. توزیع ریسک بین طبقات دارایی، کارایی و اثربخشی سرمایه‌گذاری را افزایش می‌دهد.
از آنجا که بازارهای رمزارز به شدت با بیت‌کوین همبستگی دارند، از این رو در اعمال استراتژی‌های تخصیص دارایی روی سرمایه‌گذاری‌های کریپتو جانب احتیاط را رعایت کنید.
اترکس؛ صرافی ارزهای دیجیتال
می خواهید بهترین صرافی برای خرید و فروش ارزهای گوناگون با خدمات خودکار و درگاه بانکی را بشناسید؟ اترکس بهترین گزینه است!
اترکس، صرافی ارزهای دیجیتال با خدمات خودکار و پرداخت از طریق درگاه بانکی است. خرید و فروش ارزهای دیجیتال گوناگون به صورت سریع و امن در اترکس انجام می‌شود. با مزایایی نظیر سرعت، امنیت، تنوع و سهولت، اترکس بهترین گزینه برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال است.
همین حالا به اترکس ملحق شوید و تجربه کار با صرافی مدرن و راحت را تجربه کنید.
بیشتر بخوانید:
نظرات
ارﺳﺎل ﻧﻈﺮ ﺟﺪﯾﺪ