رمزنگاری، علم نگارش کدها و رمزها برای برقراری ارتباط امن، یکی از مهمترین عناصری است که امکان ساخت کریپتوکارنسی‌های مدرن و بلاکچین‌ها را فراهم می‌کند. تاریخ کریپتوگرافی مسیر طولانی تحول و توسعه را پشت سر گذاشته است. از زمان‌های باستان، افراد از رمزنگاری برای انتقال امن اطلاعات استفاده کرده‌اند.
در این مقاله سعی شده است گوشه‌ای از تاریخ کریپتوگرافی ارائه شود تا ببینیم چگونه به این جایگاه فعلی رسیده است.
ریشه‌های رمزنگاری در دوران باستان
تکنیک‌های رمزنگاری بدوی از روزگاران باستان وجود داشته است و به نظر می‌رسد که بیشتر تمدن‌های اولیه مقداری از رمزنگاری استفاده کرده‌اند. جانشینی نماد، پایه‌ای‌ترین شکل رمزنگاری، در مصر باستان و در نوشته‌های بین‌النهرین به چشم می‌خورد. اولین نمونه شناخته‌شده از این نوع رمزنگاری در مقبره یکی از اشراف‌زاده‌‌های مصری به نام خومهاتپ دوم (Khnumhotep II) کشف شد که حدود 3900 سال پیش زندگی می‌کرد.
هدف از جانشینی نماد در کتیبه خومهاتپ، پنهان کردن اطلاعات نبود، بلکه ارتقا جذابیت زبانی آن بود. اولین نمونه شناخته‌شده رمزنگاری حدود ۳۵۰۰ سال پیش با هدف محافظت از اطلاعات حساس توسط یک کاتب بین‌النهرینی انجام شد. او از رمزنگاری برای پنهان کردن فرمول لعاب سفال که در لوح‌های سفالی به کار می‌رفت، استفاده کرد.
در دوره‌های بعدی باستان از رمزنگاری بطور گسترده برای محافظت از اطلاعات مهم نظامی استفاده شد که این کاربرد همچنان استفاده می‌شود. در اسپارتای یونان پیام‌ها با نوشتن روی پوسته‌هایی که روی استوانه‌ای با اندازه خاص گذاشته می‌شدند، رمزگذاری می‌شدند و این باعث می‌شد پیام قابل رمزگشایی نباشد، مگر آنکه گیرنده پیام یک استوانه مشابه دور پیام می‌پیچید. جاسوسان در هند باستان نیز از اوایل قرن ۲ قبل میلاد از پیام‌های رمزگذاری‌شده استفاده می‌کردند.
شاید پیشرفته‌ترین رمزنگاری در جهان باستان را رومی‌ها ابداع کرده باشند. نمونه برجسته از رمزنگاری رومی، معروف به رمز سزار، شامل جابجا کردن حروف رمزگذاری‌شده به چند مکان پایین‌تر از الفبای لاتین بود. با دانستن این سیستم و تعداد مکان‌های انتقال حروف، گیرنده پیام می‌توانست پیام غیرقابل خوانش را با موفقیت رمزگشایی کند.
پیشرفت‌ها در قرون وسطی و رنسانس
تاریخ کریپتوگرافی در طول قرون وسطی، اهمیت زیادی پیدا کرد، اما رمزهای جانشینی، که رمز سزار یکی از نمونه‌های آن است، به‌عنوان رمز استاندارد باقی ماند. تحلیل رمز، علمی که توسط آن کُدها و رمزها شکسته می‌شود، به تدریج بر علم رمزنگاری نسبتاً بدوی سبقت گرفت. الکندی، یکی از ریاضیدان مشهور عرب، تکنیک معروف به تحلیل فراوانی را در 800 سال پس از میلاد توسعه داد که رمزهای جانشینی را در برابر رمزگشایی، آسیب‌پذیر می‌کند. برای اولین بار، افرادی که سعی در رمزگشایی پیام‌های رمزگذاری شده داشتند، برای انجام این کار به روشی سیستماتیک دسترسی پیدا کردند و به همین خاطر، علم رمزنگاری برای حفظ کارآیی خود باید پیشرفت بیشتری می‌کرد.
در سال ۱۴۶۵، لئون آلبرتی (Leone Alberti) رمز چند الفبایی را توسعه داد، که به‌عنوان یک راه‌حل در برابر روش تحلیل فراوانی الکندی محسوب می‌شود. در رمز چند‌الفبایی، یک پیام با استفاده از دو الفبای مجزا رمزگذاری می‌شود.
یکی الفبایی است که پیام اصلی در قالب آن نوشته شده است، در حالیکه دومی الفبای کاملاً متفاوتی است و پیام پس از رمزگذاری در قالب آنها ظاهر می‌شود. در ترکیب با رمزهای جانشینی سنتی، رمزهای چند‌الفبایی امنیت اطلاعات رمزگذاری شده را بسیار بالا بردند. تا زمانی که خواننده از الفبایی اول بی‌اطلاع بود، روش تحلیل فراوانی کارآیی نداشت.
روش‌های جدید رمزگذاری اطلاعات همچنین در دوره رنسانس توسعه یافت، از جمله آن روش اولیه محبوب رمزگذاری باینری بود که توسط سر فرانسیس بیکن (Francis Bacon) در سال ۱۶۲۳ اختراع شد.
پیشرفت‌های قرون اخیر که تاریخ کریپتوگرافی را متحول کرده است!
دانش رمزنگاری در طول قرن‌ها به پیشرفت تدریجی خود ادامه داد. پیشرفت عمده رمزنگاری توسط توماس جفرسون در دهه ۱۷۹۰ بود، اگرچه شاید ایده او هرگز عملی نشد. اختراع وی، معروف به رمزنگاری چرخشی، شامل ۳۶ حلقه از حروف بر روی چرخ‌های متحرک بود که برای دستیابی به رمزگذاری پیچیده قابل استفاده بود. این مفهوم چنان پیشرفته بود که تا اواخر جنگ جهانی دوم به‌عنوان پایه‌ی رمزنگاری نظامی ایالات متحده آمریکا عمل می‌کرد.
در جنگ جهانی دوم نیز نمونه کاملی از رمزنگاری آنالوگ معروف به دستگاه انیگما (Enigma) ظهور کرد. مانند رمزنگاری چرخشی، این وسیله که از سوی نیروهای محوری به‌کار گرفته شد، از چرخ‌های چرخان برای رمزگذاری پیام استفاده می‌کرد و خواندن پیام را بدون انیگمای دیگر تقریباً غیرممکن می‌کرد. در نهایت از فناوری اولیه کامپیوتر برای کمک به شکستن رمز انیگما استفاده شد و رمزگذاری موفق انیگما هنوز هم یکی از مولفه‌های مهم پیروزی نیروهای متفقین به شمار می‌آید.
تاریخ کریپتوگرافی در عصر کامپیوترها
با ظهور کامپیوترها، رمزنگاری در مقایسه با رمزگذاری آنالوگ پیشرفت بسیاری کرد. رمزگذاری ریاضیاتی 128 بیتی که از هر رمزگذاری دیگری در دوران باستان یا قرون وسطی نیرومند‌تر بود، اکنون به‌عنوان استانداردی برای بسیاری از دستگاه‌های حساس و سیستم‌های کامپیوتری استفاده می‌شود. از 1990، فرم کاملاً جدیدی از رمزنگاری با نام رمزنگاری کوانتومی، از سوی دانشمندان کامپیوتر در حال توسعه بود؛ این دانشمندان امیدوار بودند که بار دیگر سطح حفاظت به‌دست‌آمده از رمزگذاری مدرن را ارتقا بخشند.
اخیراً از تکنیک‌های رمزنگاری برای ایجاد رمزارزها نیز استفاده شده است. رمزارزها از چندین تکنیک رمزنگاری پیشرفته، شامل توابع هش، رمزنگاری کلید عمومی و امضاهای دیجیتالی استفاده می‌کنند. از این تکنیک‌ها قبل از همه برای اطمینان از امنیت داده‌های ذخیره‌شده بر روی بلاکچین و برای اعتبار دادن به تراکنش‌ها استفاده می‌شود. فرم تخصصی رمزنگاری، معروف به الگوریتم امضا دیجیتال منحنی بیضی (ECDSA)، از بیت‌کوین و سایر سیستم‌های رمزارز به‌عنوان ابزاری برای فراهم کردن امنیت اضافی و تضمین اینکه وجوه تنها بوسیله صاحبان قانونی آنها استفاده شود پشتیبانی می‌کند.
رمزنگاری در 4000 سال گذشته مسیر طولانی پیموده است و احتمال توقف آن به این زودی‌ها خیلی بعید است. تا زمانی که داده‌های حساس نیازمند حفاظت هستند رمزنگاری به پیشرفت خود ادامه خواهد داد. اگرچه سیستم‌های رمزنگاری در بلاکچین‌ها از پیشرفته‌ترین فرم‌های این علم به شمار می‌آیند، اما بخشی از یک سنت به هستند که قدمت آن به درازای تاریخ انسان است.
اترکس؛ صرافی ارزهای دیجیتال
می خواهید بهترین صرافی برای خرید و فروش ارزهای گوناگون با خدمات خودکار و درگاه بانکی را بشناسید؟ اترکس بهترین گزینه است!
اترکس، صرافی ارزهای دیجیتال با خدمات خودکار و پرداخت از طریق درگاه بانکی است. خرید و فروش ارزهای دیجیتال گوناگون به صورت سریع و امن در اترکس انجام می‌شود. با مزایایی نظیر سرعت، امنیت، تنوع و سهولت، اترکس بهترین گزینه برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال است.
همین حالا به اترکس ملحق شوید و تجربه کار با صرافی مدرن و راحت را تجربه کنید.
بیشتر بخوانید:
