آیا می دانید Mining pool یا استخر ماینینگ یا استخر استخراج چیست؟ ماینینگ جزئی لاینفک از امنیت بلاکچینهای اثبات کار است. شرکتکنندگان میتوانند با رایانش هش های دارای مشخصات خاص، امنیت شبکههای رمزارز را بدون نیاز به مرجع متمرکز تامین کنند.
وقتی که بیت کوین برای اولین بار در سال 2009 عرضه شد، هرکسی با یک کامپیوتر معمولی میتوانست با سایر ماینرها برای حدس زدن هش معتبر برای بلاک بعدی رقابت کند. علت آن پایین بودن سختی ماینینگ بود. نرخ هش چندانی در شبکه وجود نداشت. در نتیجه نیازی به سختافزار تخصصی برای افزودن بلاکهای جدیدنبود.
منطقی است که کامپیوترهایی که بیشترین هشها را در ثانیه رایانش میکردند بلاکهای بیشتری پیدا میکردند. این مساله تغییری بزرگ در این اکوسیستم ایجاد کرد. تلاش ماینرها برای دستیابی به مزیت رقابتی دست کمی از یک مسابقه تسلیحاتی نداشت.
ماینرهای بیتکوین بعد از تکرار از طریق انواع مختلف سختافزار (CPUها، GPU، FPGA) به ASIC ها یا همان مدارهای مجتمع با کاربرد خاص روی آوردند.
ASICها، همانگونه که از نامشان پیداست، برای انجام یک کار واحد ساخته شدهاند: محاسبهی هشها ولی از آنجا که به طور خاص برای این منظور طراحی شدهاند، عملکرد فوقالعادهای در انجام آن دارند. در نتیجه، استفاده از سایر انواع سختافزار برای استخراج بیتکوین تا حد زیادی به امری نامعمول تبدیل شده است.
سخت افزار خوب تنها تا اینجا کارایی دارد. ممکن است از چند ASIC قدرتمند استفاده کنید و باز هم تنها قطرهای در اقیانوس ماینینگ باشید. شانس شما برای استخراج بالک بسیار پایین است. هرچند برای تامین سخت افزار و همچنین برق لازم برای بهرهبرداری از آن، هزینه زیادی کرده باشید.
در صنعت ماینینگ، هیچ ضمانتی وجود ندارد که چه زمانی پاداش بلاک را دریافت خواهید کرد، یا این که اصلا پاداشی دریافت میکنید یا خیر. اما اگر وارد یک استخر ماینینگ شوید، شانس شما برای دریافت پاداش بسیار بالاتر خواهد رفت.
فرض کنید که شما و 9 ماینر دیگر هر کدام 0.1 درصد مجموع هش پاور شبکه را دارید. این بدان معناست که به طور متوسط شما انتظار دارید که از هر 1000 بلاک یکی را پیدا کنید. تقریبا در روز 144 بلاک استخراج میشود، یعنی به طور متوسط شما یک بلاک در هفته پیدا خواهید کرد. این روش «استخراج فردی»، بسته به جریان نقدی شما و سرمایهگذاری که در حوزهی سختافزار و برق انجام میدهید، میتواند راهبردی عملیاتی باشد.
با این حال، اگر این درآمد برای سودآوری کافی نباشد چه میشود. خوب میتوانید با شرکتکنندهی دیگری که مثال زدیم همکاری کنید. اگر همهی شما هش پاور خود را روی هم بگذارید، 1٪ نرخ هش شبکه را در اختیار خواهی داشت. حالا به طور متوسط از هر 100 بلاک استخراج شده یک بلاک سهم شما خواهد بود که معادل یک یا دو بلاک در روز است. در ادامه میتوانید این پاداش را بین تمامی ماینرهای دخیل تقسیم کنید.
این خلاصهای از استخر ماینینگ بود. امروزه از آنها استفادهی وسیعی میشود چون جریان درآمد پایدارتری را برای اعضا تضمین میکنند.
به طور کلی، استخرهای ماینینگ به عنوان هماهنگکننده بین ماینرها عمل خواهند کرد. آنها این اطمینان را ایجاد میکنند که ماینرها از مقادیر مختلفی برای عدد نانس استفاده میکنند تا از اتلاف هش پاور برای ایجاد بلاکهای یکسان جلوگیری شود. این هماهنگکنندهها مسئولیت تقسیم پاداشها و پرداخت آنها به مشارکتکنندگان را نیز برعهده دارند. چندین روش مختلف برای محاسبه میزان کار هر ماینر و در نتیجه پاداش او وجود دارد.
یکی از روشهای پرداخت رایجتر پرداخت به ازای هر سهم (PPS) نام دارد. در این سیستم، در ازای هر «سهم» که در اختیار دارید، مبلغ معینی را دریافت خواهید کرد.
منظور تز سهم در این سیستم، هش بکاررفته برای پیگیری میران کار هر ماینر است. مقدار مبلغ به ازای هر سهم از قبل مشخص بوده، ولی به مرور زمان افزایش مییابد. توجه کنید که یک سهم، یک هش معتبر در داخل شبکه نیست. این مقدار صرفا شرایطی است که توسط هر استخر ماینینگ ارائه میشود
در سیستم PPS، چه استخر شما بلاکی را حل بکند یا نکند، شما پاداشتان را میگیرید. اپراتور استخر، ریسک را برعهده میگیرد و برای همین احتمالاً کارمزد قابل ملاحظهای را چه به صورت پیشپرداخت از کاربر و چه به صورت درصدی از پاداش بلاک نهایی دریافت میکند.
یکی دیگر از روشهای محبوب، روش Pay-Per-Last-N-Shares (PPLNS) است. در این روش بر خلاف روش PPS، ماینرها زمانی پاداش دریافت میکنند که استخر ماینینگ موفق به استخراج بلاک شود. هنگامی که استخر بلاکی را پیدا میکند، N مقدار سهم ارائه شده را چک میکند (N بسته به استخر متفاوت است). برای دریافت پاداشتان، تعداد سهامی که ارائه کردهاید بر N تقسیم میشود و سپس نتیجهی بدست آمده بر پاداش بلاک ضرب میشود (منهای سهم اپراتور).
یک مثال در این زمینه میزنیم. فرض کنیم پاداش استخراج بلاک فعلی 12.5 بیت کوین باشد (بدون در نظر گرفتن کارمزد تراکنش) و کارمزد اپراتور 20% باشد. در این صورت مقدار پاداش، 10 بیت کوین خواهد بود. اگر مقدار N برابر 1,000,000 باشد و مقدار سهم شما 50,000 باشد، سهم شما از پاداش موجود 5٪ (یا 0.5 بیتکوین) خواهد شد.
میتوانید حالتهای مختلفی از این دو روش بیابید، ولی اینها مواردی هستند که بیشتر به گوشتان میرسد. به یاد داشته باشید که اگرچه ما درباره بیت کوین صحبت میکنیم، اما اکثر رمزارزهای شناختهشدهای که با PoW کار میکنند دارای استخر هستند. برخی از آنها عبارتند از Zcash، Monero،Grin و Ravencoin.
این احتمال وجود دارد که با مطالعه این مقاله زنگ خطری در سر شما به صدا در آمده باشد. مگر نه اینکه تمام آنچه که سبب قدرتمند شدن بیت کوین شده این است که هیچ نهاد مرکزی بلاکچین را کنترل نمیکند؟ پس اگر یک نفر اکثر قدرت هش پاور را در اختیار داشته باشد چه اتفاقی روی میدهد؟
اینها سوال کاملا منطقی هستند. اگر یک نهاد و یا سازمان واحد ۵۱% از هش پاور شبکه را در اختیار داشته باشد، این توانایی را خواهد داشت که حمله 51 درصدی را پایهریزی کند. این ویژگی آنها را قادر خواهد کرد تا تراکنشها را سانسور کنند و تراکنشهای قدیمی را نیز معکوس میکند. چنین حملهای ضربه شدیدی به اکوسیستم رمزارز وارد خواهد کرد.
آیا استخر استخراج ریسک وقوع حملهای 51٪ را افزایش میدهد؟ در پاسخ باید گفت: این احتمال وجود دارد اما احتمال وقوع چنین امری بسیار کم است.
روی کاغذ، چهار استخر برتر موجود میتوانند با تبانی شبکه را مصادره کنند. اما این امر چندان منطقی به نظر نمیرسد. چراکه حتی اگر آنها موفق به انجام چنین حملهای شوند، قیمت بیت کوین به شدت سقوط خواهد کرد، چرا اقدامات آنها موجب تضعیف سیستم میشود. در نتیجه بیت کوینهایی که از این طریق به دست آوردند ارزش خود را از دست خواهد داد.
از این گذشته، استخرهای ماینینگ لزوما مالکیت تجهیزات استخراج را بر عهده ندارند. افراد تجهیزات را به سرور هماهنگکننده ارجاع میدهند؛ اما همیشه آزاد خواهند بود که به استخر دیگری مهاجرت کنند. بنابراین حفظ یک اکوسیستم غیرمتمرکز هم به نفع استخراجکنندگان و هم اپراتورهای استخر خواهد بود. هرچه باشد آنها تا زمانی قادر به درآمدزایی خواهند بود که ماینینگ سودآور باشد.
موارد کمی بوده که در آنها استخرها به قدری بزرگ شدهاند که بتوان اندازهی آنها را نگرانکننده دانست. به طور کلی، استخر (و ماینرهای آن) گامهایی را برای کاهش نرخ هش برمیدارند.
دورنمای استخراج رمزارز با معرفی اولین استخرهای ماینینگ به کلی متحول شد. این استخرها برای ماینرهایی که به دنبال دستیابی به درآمد ثابتی هستند مناسب است. با وجود روشهای پرداخت متفاوت این امکان برای ماینرها وجود دارد که با توجه به نیازهای خود بهترین استخر را انتخاب کنند.
در یک جهان ایده آل، استخراج بیت کوین باید خیلی غیرمتمرکزتر از این باشد.
در حال حاضر اما آنچه در اختیار داریم شبکهای است که «به اندازه کافی غیرمتمرکز» است.در هر صورت در درازمدت هیچکس از وجود یک استخر واحد که عمدهی توان محاسباتی هش شبکه را در اختیار دارد، سودی نخواهد برد. از این رو مشارکتکنندگان در شبکه از بروز چنین رویدادی جلوگیری میکنند. هر چه باشد بیت کوین را ماینرها کنترل نمیکنند؛ کنترل این شبکه بر عهده کاربران است.
با صرافی ارز دیجیتال اتراکس، ثبت نام و استفاده از پنل حرفهای معاملاتی برای خرید و فروش رمزارزها به سادگی و با چند کلیک انجام می شود. امکان دسترسی آسان به رمزارزهای متنوع از طریق موبایل، تبلت و دسکتاپ در پلتفرم معاملاتی اتراکس فراهم است. شما با انتخاب روش مورد علاقه، بهراحتی به امکانات پیشرفته این صرافی دسترسی خواهید داشت.
با اتراکس میتوانید به راحتی داراییهای خود را مدیریت کنید. این صرافی به شما امکان میدهد همزمان داراییهای ریالی و رمزارزی خود را در پلتفرم معاملاتی خود نگهداری کنید. این امکان به شما اطمینان و انعطاف بیشتری در مدیریت داراییها میبخشد.
نظرات
ارﺳﺎل ﻧﻈﺮ ﺟﺪﯾﺪ