تفاوت‌های ICO و IDO چیست و چه مواردی هستند؟

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (DEX) ویژگی‌های مشترکی با عرضه اولیه کوین (ICO) دارد اما تفاوت‌های ICO و IDO به مواردی مثل هزینه‌ها، تلاش و میزان منصفانه بودن فرآیند عرضه برمی‌گردد.

ICO یا IDO؟ کدام بهتر است؟!

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (DEX) روش جدید عرضه‌ اولیه کوین هاست. سوال مهمی که ممکن است در ذهن شما ایجاد شود این است که تفاوت‌های ICO و IDO علاوه‌بر حروف اختصاری در چه موارد دیگری است؟

تفاوت‌های زیادی وجود دارد.

البته، فراموش نشود در مقایسه با عرضه اولیه صرافی‌ها (IEO)، ICO و IDO شباهت بیشتری با یکدیگر دارند. عرضه‌ی اولیه صرافی، برخی ویژگی‌های عرضه اولیه و متعارف سهام در بازارهای بورس را دارد.

اگرچه هم عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (IDO) و هم عرضه اولیه صرافی (IEO) در بورس ثبت و پذیرش می‌شوند؛ اما عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز همانند عرضه  اولیه کوین ICO فرآیندی است که انجام تمام وظایف آن تنها برعهده ناشر توکن‌ها خواهد بود.

یکی از تفاوت‌های ICO و IDO میزان سرمایه جذب شده آن‌هاست. هیچ شخصی به این زودی شاهد آن نخواهد بود که عرضه اولیه صرافی‌های غیرمتمرکز بتواند سرمایه‌های 10 رقمی مشابه 4 میلیارد دلاری که در عرضه اولیه کوین بلک.وان یا 1.7 میلیارد دلاری که در عرضه کوین تلگرام جمع‌آوری شده‌ را جذب کند.

عرضه اولیه این کوین‌ها قدرت بورس و اوراق بهادار ایالات متحده را نیز نشان داد که معمولا نسبت به شرکت‌هایی که حاضرند کارمزد پرداخت کنند، سخت‌گیری چندانی نشان نمی‌داد. بلک‌.وان یکی از این شرکت‌ها بود که توانست 4 میلیارد دلار سرمایه جذب کند و کمیسیون نسبتا ناچیزی معادل 24 میلیون دلار پرداخت کند.

در مقابل شرکت تلگرام به اظهارات بورس و اوراق بهادار ایالات متحده واکنش مثبت نشان نداد و در نهایت مجبور شد 1.2 میلیارد دلار از 1.7 میلیارد دلار سرمایه‌ جمع‌آوری شده را به سرمایه‌گذاران بازگرداند و بلاک‌چین خاص خود یعنی تون (TON) را تعطیل کند.

از سوی دیگر، IEO تحت کنترل صرافی‌های دیگر انجام می‌شود که از جنبه‌های زیادی همانند پذیره‌نویسان عرضه اولیه عمل می‌کنند و مسیر تبدیل شدن شرکت‌ها به شرکت‌های سهامی عام در بازارهای سهام نیویورک یا نزدک را هموار می‌کنند.

صرافی‌های متمرکزی مانند بایننس لانچ‌پد و هوبی پرایم، صرافی ناشران اوراق قرضه را به طور دقیق ارزیابی می‌کنند و خدماتی مانند نظارت بر عملکرد، تکمیل رویه‌های شناخت مشتری (KYC) و پیروی از قوانین مبارزه با پولشویی و بازاریابی فروش اوراق قرضه را انجام می‌دهند (و هزینه گزافی نیز در ازای این خدمات خود دریافت می‌کنند).

صرافی‌های رمزارز برخلاف پذیره‌نویسان وظیفه خریداری و فروش مجدد توکن‌ها را انجام نمی‌دهند (در واقع تعداد زیادی از عرضه‌ اولیه صرافی‌ها نیز علیرغم صرف هزینه‌های گزاف با شکست مواجه می‌شوند.)

مقایسه عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (IDO) و عرضه اولیه‌ کوین (ICO)

ناشران توکن‌ها در هر دو حالت ICO و IDO هیچ هزینه مستقیمی به نهادهای واسطه پرداخت نمی‌کنند که این مسئله انطباق بیشتری با روش نظیر به نظیر بیت‌کوین و جانشینان آن دارد. با این‌وجود، لانچ‌پدهای عرضه اولیه صرافی‌های غیرمتمرکز مانند Polkastarter و Binance Lanunchpad به دلیل محبوبیت روزافزون خود در حال تغییر این قاعده هستند. البته هنوز کارمزدهای آن‌ها با هزینه‌ و کنترل فرآیند عرضه اولیه صرافی‌های متمرکز قابل مقایسه نیست.

ناشران ICO و IDO باید به تنهایی مسئولیت بازاریابی توکن‌های خود را انجام دهند، قراردادهای هوشمند خاص خود را برای فروش توکن‌های خود ایجاد (که شامل تعیین زمان انجام هرگونه حسابرسی احتمالی می‌شود) و ارزیابی‌های حقوقی خاص خود را انجام دهند. این مسئله به احتمال زیاد به برون‌سپاری تعهداتی مانند AML (قوانین مبارزه با پول‌شویی) و KYC (شناخت مشتری) و هم‌چنین تامین ملزومات عمومی ثبت عرضه‌ی اوراق بهادار نیاز خواهد داشت.

مسئله بعدی خود توکن‌ها هستند. توکن‌هایی ICO غالبا پس از پایان فرآیند فروش روی وبسایت شرکت قرار می‌گیرند و اصطلاحا ضرب یا MINT می‌شوند. این مسئله هزینه‌ زیادی برای شرکت ناشر توکن‌ها به همراه خواهد داشت چرا که باید آن‌ها را در فهرست اقلام قابل معامله‌ یکی از صرافی‌های موجود ثبت کند که ترجیحا بهتر است این صرافی یکی از صرافی‌های متمرکز برتر باشد.

بنا به گزارش‌های موجود انجام این کار می‌تواند هزینه‌ای از 100000 دلار تا چند میلیون دلار به ناشر این اوراق تحمیل کند. به همین دلیل یکی از نقاط ضعف مهم IEO از بین می‌برد چرا که در طی فرایند عرضه اولیه صرافی هزینه ثبت در صرافی‌های فعلی، در صورت حساب هزینه‌ها لحاظ می‌شود.

یکی از مزایای IDO این است که توکن‌های ارائه شده طی این فرآیند بنا به ماهیت اصلی خود باید بلافاصله در فهرست یکی از صرافی‌های غیرمتمرکزی که عرضه اولیه بر روی آن انجام می‌شود ثبت شوند.

علیرغم رونق امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) حتی برترین صرافی‌های غیرمتمرکز فعلی مانند یونی‌سواپ یا پن‌کیک‌سواپ نیز نقدینگی به مراتب کمتری در مقایسه با صرافی‌های متمرکز دارند و استفاده از آن‌ها معمولا دشوارتر از صرافی‌های متمرکز است و به همین دلیل برخی از خریداران بالقوه نمی‌توانند در فرآیند عرضه اولیه حضور داشته باشند.

یکی از ویژگی‌های مشترک ICO و IDO این است که ارزیابی دقیق فرآیند عرضه به دانش فعالان جامعه آن‌ها بستگی دارد و این مسئله دو نتیجه‌ احتمالی در پی خواهد داشت:

یا این انجمن برای توکن مربوطه ایجاد می‌شود و امکان تمرکززدایی واقعی را فراهم می‌کند یا به پاشنه آشیل واقعی این فرآیند تبدیل می‌شود و مانع ارائه‌ اطلاعات کافی به خریداران بالقوه می‌شود.

از دیگر تفاوت‌های ICO و IDO این است که سهامی که طی IDO فروخته می‌شوند بلافاصله قابل معامله هستند و در این نوع عرضه عملا هیچ راهی برای تحمیل دوره مسدودسازی وجود ندارد در حالی که این دوره در ICO وجود دارد.

ICO اغلب به مشارکت‌کنندگان داخلی و سرمایه‌گذاران اولیه شرایط مطلوبی ارائه می‌کند که خریداران عادی به آن‌ها دسترسی ندارند. انجام چنین کاری در چارچوب IDO که تحت کنترل قراردادهایی انجام می‌شوند ممکن نیست.

البته این مسئله به معنای آن نیست که IDO ایرادات برنامه‌نویسی خاصی ندارند (در IDO پلتفرم وام‌دهی bZx که در اواسط سال 2020 در صرافی یونی‌سواپ برگزار شد ربات‌های نرم‌افزاری بر این فرآیند مسلط شدند و پیشنهادات خرید بالاتر از افرادی که قصد خرید این توکن‌ها را داشتند ارائه می‌کردند که به افزایش مداوم قیمت‌ این توکن‌ها و در نهایت سقوط شدید ارزش آن و شکست عرضه اولیه منجر شد.

لانچ‌پدهای DeFi با محدودسازی خریداران به افرادی که اسامی آن‌ها در لیست سفید از پیش تایید شده‌ای قرار دارد و تعیین سقف خرید برای هر خریدار بر این مشکل غلبه می‌کنند. با این‌حال خریداران برای قرار گرفتن در این لیست‌سفید باید توکن‌های بومی خود آن لانچ‌پد را خریداری و نگهداری کنند.

مزایای امور مالی غیرمتمرکز

البته چنین مشکلاتی، این واقعیت را تغییر نمی‌دهد که فروش توکن‌های IDO پرطرفدار در عرضه‌ اولیه‌ معمولا در چند ثانیه به پایان می‌رسد. در ماه آوریل، اوکام ریزر (OccamRazer) یکی از لانچ‌پندهای IDO در پروتکل کاردانو با برگزاری فوق‌العاده موفقیت‌آمیز IDO خود و فروش 200000 توکن تنها در عرض 20 ثانیه، مهارت خود را در این زمینه نشان داد.

این عرضه اولیه نیز همانند بسیاری از IDOهای پرطرفدار با تقاضای مازاد مواجه شد و اکثر قریب به اتفاق 150000 خریدار بالقوه آن، شانسی برای خرید به دست نیاوردند.

اگرچه پروژه‌های DeFi عمدتا از IDO استفاده می‌کنند اما هیچ‌ چیز نمی‌تواند مانع شرکت‌های رمزارز متمرکز شود تا از برتری خود در زمینه هزینه‌ها و زمان استفاده نکنند (این فرآیند به مراتب به هزینه و تلاش کمتری نیاز دارد و IDO را به گزینه‌ ایده‌آلی برای شرکت‌های کوچک تبدیل می‌کند).

شرکت CoinsPaid مستقر در استونی یکی از شرکت‌های non-DeFi است که قصد دارد با ارائه‌ روشی برای پرداخت وجوه رمزنگاری شده در میان کسب‌وکارها که محصولات متعددی به کاربران خود عرضه می‌کنند به عرصه IDO پا بگذارد.

مهمترین محصول این شرکت، Cryptoprocessing است که در واقع نوعی درگاه پرداخت رمزارز با White Lable آماده، به حساب می‌آید که بیش از 30 کوین و 20 ارز رایج را می‌پذیرد و وعده بهترین نرخ برابری می‌دهد.

اکوسیستم این درگاه همچنین از صرافی نهادمحور، تابلوی فرابورس، پردازش رمزنگاری و کیف‌پول‌های B2B و B2C که توسط سازمان‌های Kaspersky La  و 10Guards حسابرسی می‌شوند و یک مرورگر رمزارز تشکیل شده است.

در این مقاله سعی شد به برخی تفاوت‌های ICO و IDO و همچنین ویژگی‌های آنها اشاره‌هایی شود.

اترکس؛ صرافی ارزهای دیجیتال

می خواهید بهترین صرافی برای خرید و فروش ارزهای گوناگون با خدمات خودکار و درگاه بانکی را بشناسید؟ اترکس بهترین گزینه است!

اترکس، صرافی ارزهای دیجیتال با خدمات خودکار و پرداخت از طریق درگاه بانکی است. خرید و فروش ارزهای دیجیتال گوناگون به صورت سریع و امن در اترکس انجام می‌شود. با مزایایی نظیر سرعت، امنیت، تنوع و سهولت، اترکس بهترین گزینه برای خرید و فروش ارزهای دیجیتال است.

همین حالا به اترکس ملحق شوید و تجربه کار با صرافی مدرن و راحت را تجربه کنید.